زباحال امام جعفر صادق علیهالسلام قبل از شهادت
شاعر : قاسم نعمتی
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
قالب شعر : غزل
منی که بـر همه عـالـم گـره گــشا بودم مـیــان مـوج مـصیـبــات مـبــتــلا بودم
همیشه غفلت اصحاب دردِسر ساز است به وقـت فـتـنه چـه بی یـار و آشنـا بودم
کـنـار مـنـبـر من مـکـتـب جـدیـد زدنـد در آن غـبار زمان چـشـمـۀ هـدی بودم
حقـیـقـت همه قـرآن میان قلب من است مـنـم که بـر هـمـۀ خـلـق رهـنـما بــودم
شبی که از همه سو ریخـتـنـد در خـانه فـقـط به یـاد غــریـبـیِ مـرتـضی بـودم
همـین که شـعـلـۀ آتـش به خانه ام افـتـاد نـفـس نـفـس زدم و یـاد خـیـمه ها بـودم
اگرچه شکر خـدا دختری نسوخت ولی به یــاد شــام غــریـبان کــربــلا بــودم
کـمی ز روضـۀ گـودال بـر سـرم آمـد به گـیـسوان پریشـان چو در نـوا بودم
نخـورد یک نـوک نـیـزه به پیـکرم امـا بـه یــاد قــاری بـالای نـیـزه هـا بــودم
|